Το εξωκκλήσι της Αγίας Ειρήνης
Βορειοανατολικά του Σκινιά και σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου βρίσκεται το εξωκλήσι της Αγίας Ειρήνης. Οι μεγάλοι σωροί από πέτρες μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμού (Pendinari,καταγράφεται στο κατάστιχο Φέουδων του σεξτουρίου Αγ. Παύλου, τέλη 13ου – αρχές 14ου αιώνα). Σύμφωνα με την παράδοση στη θέση αυτή υπήρχε ένας Ναός ο οποίος καταστράφηκε από τους Τούρκους (το μαρτυρούσαν οι καμένες πέτρες που υπήρχαν από τη φωτιά) και στο σωρό από πέτρες υπήρχε μία άγρια αχλάδια, όπου ένας χωριανός μας περί το 1930 κρέμασε μία μικρή εικόνα και οι χωριανοί άναβαν λιβάνι.
Το Φεβρουάριο του 1941 όταν είχε φουντώσει ο ελληνο-ιταλικός πόλεμος στο μέτωπο της Αλβανίας, δύο γυναίκες χωριανές μας, η Μαρία σύζυγος Γεωργίου Γαρεφαλάκη το γένος Καστιγάκη και η Μαρία σύζυγος Νικολάου Σηφάκη το γένος Ιωάν. Γαρεφαλάκη είδαν όνειρο να χτίσουν το ναό της Αγίας Ειρήνης και να σταματήσει ο πόλεμος και να επέλθει η ειρήνη στο κόσμο.
Όλοι οι χωριανοί άνδρες και γυναίκες προσέτρεξαν και ξεκίνησαν το θεάρεστο αυτό έργο. Ξεκίνησαν και απομάκρυναν τις πέτρες, ξερίζωσαν την άγρια αχλάδια και αποκάλυψαν τα θεμέλια του παλιού ναού. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων και σε βάθος ενός μέτρου βρέθηκε μια αναθηματική πλάκα, η οποία βρισκεται και εκτιθεται στον Ι.Ν. Αγιου αντωνιου.
Μετά από αυτές τις πρόδρομες εργασίες ο ιερέας Εμμανουήλ Μικελάκης έκανε αγιασμό και συστηματικά ξεκίνησε το έργο της ανοικοδόμησης του νέου Ναού. Την 20η Σεπτεμβρίου 1947 ο μακαριστός Επίσκοπος Αρκαδίας Ευγένιος Ψαλιδάκης εγκαινίασε το Ναό.
Λόγω του ασταθούς εδάφους και της ακαταλληλότητας των υλικών ο Ναός σιγά σιγά κατέρρεε αλλά πάλι οι χωριανοί με πρωτοβουλία της Ενοριακής Επιτροπής ξανάφτιαξαν το Ναό της Αγίας Ειρήνης. Τα εγκαίνια έλαβαν χώρα στις 5 Μαΐου 1980 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κυρό Κύριλλο ενώ ιερέας της Ενορίας ήταν ο Ιωάννης Παπαδάκης. Η μνήμη της Αγίας Ειρήνης εορτάζει στις 5 Μαΐου εκάστου έτους.
